معمای هستی – کنسرت محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی، عبدالنقی افشارنیا و همایون شجریان

شور

دانلود با لینک مستقیم – دانلود از آپلودبوی

فایل صوتی

پخش آنلاین کنسرت معمای هستی:

دریافت از کانال تلگرام

 آموزش دانلود

---

مــعـاشـران ز حـریـف شـبـانـه یـاد آریـد
حــقــوق بــنـدگـی مـخـلـصـانـه یـاد آریـد
به وقـت سـرخـوشـی از آه و نـاله عشاق
به صوت و نغمه ی چنگ و چغانه یاد آرید
چـو لـطـف بـاده کـنـد جلوه در رخ ساقی
ز عـاشـقـان بـه سـرود و تـرانـه یـاد آرید
چـو در مــیـان مـراد آوریـد دسـت امــیـد
ز عـهـد صـحـبـت مـا در مـیـانـه یاد آرید
ســمـنـد دولـت اگـر چـند سـرکـشیده رود
ز هـمــرهــان بـه سـر تـازیـانـه یـاد آریـد
نــمــی‌خــوریــد زمــانــی غــم وفـاداران
ز بـــی‌وفـایـــی دور زمـــانــه یــاد آریــد

ای سـلـسله مو دسـتی بر طره پر خم زن
یک سلسله مو بگشا صد سلسله بر هم زن
خـواهی که شود کشته ازهر طرفی فوجی
جانا صف مژگان را یک مـرتبه بر هم زن
یارب به که باید گفت این نکته که در عالم
رخساره بـه کس ننمود آن شاهد هر جائی
ای درد تـو ام درمـان در بـسـتـر نـاکـامی
وی یاد تو ام مـونـس در گـوشـه ی تنهایی

گداخت جان کـه شـود کـار دل تمام و نشد
بسـوخــتــیـم در ایـن آرزوی خـام و نـشـد
رواست در بر اگر می‌تــپــد کــبــوتـر دل
که دید در ره خود پـیـچ و تـاب دام و نـشد
بدان هـوس که به مستی ببوسم آن لب لعل
چه خون که در دلـم افتاد همچو جام و نشد
به کوی عـشــق مــنــه بــی‌دلـیـل راه قـدم
که من بـه خویـش نمودم صد اهتمام و نشد
فغان که در طلـب گــنــج نـامـه مـقـصـود
شدم خراب جــهـانـی ز غـم تـمـام و نـشـد

گر به رخسار چو ماهت صنما می‌نگرم
بـه حـقـیـقـت اثـر لـطـف خـدا مـی‌نگرم
سـر زلـفـت ظلماتست و لبت آب حیات
در سـواد سـر زلـفـت بـه خطا می‌نگرمای صنم، دلبرم
بیا بنشین به برم
بیا ای تاج سرم
دل به یار بی وفای خویشتن
دادم و دیدم سزای خویشتن
زخم فرهاد و من از یک تیشه بود
او به سر زد، من به پای خویشتن
هرکه ننشیند به جای خویشتن
افتد و بیند حبیبم سزای خویشتن

*******

اگر غم لشـکر انگـیـزد که خون عاشقان ریزد
مـن و سـاقـی بـه هـم تازیم و بنیادش براندازیم
دلا دیـشـب چه میکردی تو در کوی حبیب من
الهی کور شوی ای دل تو هم گشتی رقیب من
هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست
ور نه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست

در حـق مـا هـر چه گـویـد جـای هیچ اکراه نیست
بـنـده ی پـیـر خـرابــاتـم کـه لـطـفـش دایـم اســت
ورنه لـطـف شـیخ و زاهـد گاه هست و گاه نیست
هـر چـه هسـت از قـامـت ناسـاز بی اندام ماست
ور نـه تـشـریـف تـو بـر بـالای کـس کوتاه نیست
اینچه استغناست یارب وین چه قادر حکمت است
کـایـن هـمـه زخـم نـهـان هست و مجال آه نیست
چـیـسـت ایـن سـقـف بـلـنـد سـاده ی بـسـیارنقش
زیـن مـعـمـا هـیـچ دانـا در جـهـان آگـاه نـیـسـت
تـا چـه بـازی رخ نـمایـد بـیـدقـی خـواهـیـم رانـد
عـرصـه ی شـطرنـج رندان را مجال شاه نیست

هر چه کنی بکـن مکـن ترک من ای نگار من
هر چه بری ببر مبــر سنگدلـی بـه کـار مـن
هر چه بـُری ببـر مبـر رشـتـه ی الـفآت مرا
هر چه کنــی بکــن مکـــن خــانه اختیار من
هر چه روی بـرو مـرو راه خـلاف دوسـتی
هر چه زنی بزن مزن طعنه به روزگار من

مـا ز یـاران چـشم یاری داشتیم
نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد
جـانـب حـرمـت فرو نـگـذاشـتیم
گفت خود دادی به ما دل حافـظا
ما محصل بر کسـی نگـماشـتـیم

به تیغم گر زنی، دستت نگیرم
ماه من، ای سرو بلند بالا، رویت را به ما بنما
وگر تیرم زنی، منّت پذیرم
ماه من، ای سرو بلند بالا، رویت را به ما بنما
بنازم چشم مستت را، نبینم من شکستت را
چو مستم کرده‌ای، مستور منشین
ماه من، ای سرو بلند بالا، رویت را به ما بنما
چو نوشم داده‌ای، زَهرم منوشان
ماه من، ای سرو بلند بالا، رویت را به ما بنما
بنازم چشم مستت را، نبینم من شکستت را